В Речице за копейки продают изолятор временного содержания вместе с прилегающей территорией. «Маланка» решила спросить у беларусов, что бы они хотели сделать на месте ИВС, ̶е̶с̶л̶и̶ когда у них будет такая возможность.
Иван и хостел
«Я бы сделал хостел из изолятора. Тема топовая — даже менять ничего не нужно. Ультра эконом. Только в дежурной части поставить кассу и все остальное. Если завтрак включен, то его через окошко в двери дают по утрам. На заселение человеку дают постельное белье, закрученное в матрац, и ключ от хаты. Если нужна личная камера хранения, то можно использовать склад вещдоков, там как раз ячеек уйма под каждое дело».
Светлана и БДСМ-тусовки
«В Минске же была кинки-вечеринка «Самасутра», но, насколько я знаю, они переехали теперь в Польшу. Я считаю, что в новой Беларуси они должны реанимировать проект в Речице. Ментов укатать в латекс, посадить в клетки и повесить таблички «животных руками не трогать». Вокруг красный свет, цепи, а из колонок фигачит техно-ремикс «Тры чарапахі»».
Анна и приют для животных
«Я бы сделала приют для животных. Покрасила бы все яркой краской (оранжевой, например), камеры — как комнаты для собак и кошек, камеры — пусть будут. Понятно, что нужно все переделать под животных, но все же хорошее дело, чем ловить бездомышей и убивать».
Дзеня і музей
«Я б пакінуў там усё плюс мінус у падобным стане, магчыма толькі адрэстаўраваў нешта касметычна-візуальна, дадаў нейкія стэнды ці кампы, на якіх была б інфармацыя пра тое, як людзі ў Беларусі змагаліся за сваю волю і незалежнасць, і што потым адбывалася ў падобных і канкрэтна гэтым ІЧУ. Таксама дадаў бы інфы, што лукашызм і камунізм ёсць такое».
Саша і культурная прастора
«Ідэя не новая. Але ж пакуль я ў Еўропе і бачу то, як пераасмыслоўваюць тут прасторы, даюць ім новае жыццё, і нават рэабілітуюць іх. Я збіраю гэты досвед і хачу вярнуцца ў Беларусь з гэтымі ведамi, каб аднавіць тое, што там застанецца.
Я не бачыла яшчэ ўсяго, але былая турма і музей у будынку былога КДБ, былы электразавод у Вільнюсе, былая фабрыка па вырабу самавараў у Варшаве, казарма Карлін у Празе ці нават былая царква ў Евле (Швецыя) паказвалі мне то, як можна вялікія і маленькія прасторы аддаваць гаражан:кам і турыст:кам.
Калі б я рабіла такую прастору, то гэта была бы прастора, у якой было б усё. І хостэл, і бар, і фуд-корт, і месца для канцэртаў і рэпетыцый новых маладых груп, таксама сацыяльная майстэрня з рознымі інструментамі, дзе можна безкаштоўна займацца розным рамяством, месца для гульні ў валейбол ці іншыя гульні на паветры, таксама ўнутры можна праводзіць выставы, кінапрагляды.
І каб ўсё гэта было даступна гасцям, каб ні ў каго не ўзнікала думак: «а мне сюды можна? Мяне не заругаюць?» Вельмі хочацца навучыцца кіраваць такім месцам так, каб яго развіццём і жыццём займаліся тыя, хто ў яго прыходзяць».
